و اما ادامه داستان تولد پرماجرای امیرحسین....
خلاصه میکنم چون تا امیر عمل شه لحظات خیلی سختی به من و باباش گذشت که امیدوارم هیچ مامان و بابایی تجربه نکنند. خیلی سخته به آدم بگن که خیلی به موندن بچه تون امید نداشته باشین و معمولا بچه هایی که این مشکل (فتق دیافراگم) را دارند بعد از عمل زنده نمیمونند . اما خدا خواست و دعاهای من و بابا علی و خانواده هامون نزد خدا مستجاب شد و به یاری خدا و تلاش دکتر ناظم که واقعا جراح باتجربه و دلسوزی بود و تمام تلاشش را برای ماندن تو کرد ، خدا دوباره امیر رو به ما برگرداند.امیرحسین 3روزه بود که عمل شد و خداراشکر بعد از عمل هم مراحل بهبودی رو سریع طی کردی و 12 روز بعد از عمل او را به خانه آوردیم و شادی ما کامل شد .
اما متاسفانه یک هفته بعد از مرخص شدن از بیمارستان امیرجون ریه اش عفونت کرد و دوباره مجبورشدیم ببریمش بیمارستان و حدود 1 هفته دوباره پسرکوچولومون رفت توی دستگاه و دوباره روزها و شب های خیلی بدی به ما گذشت ، به خصوص 24 ساعت اول بستری شدنش که به دستور دکتر نباید شیر میخورد و فقط گریه میکرد و من هم بالای سرش گریه می کردم. درهرحال بازم به لطف خدا پسر مون خوب شد و شادی دوباره به خونمون برگشت .
البته امیر جان تا 1 سالگی یه مشکل دیگه هم داشت و دکتر گفته بود اگه برطرف نشه نیاز به عمل داره و تا 1 سالگی ما همچنان درگیر بودیم و شب های زیادی را با پسرمون که از درد ناله میکرد تا صبح سرکردیم و بلاخره چند روز مونده به یک سالگی اش دوباره توسط دکتر ناظم عمل شد و خداراشکر این یه عمل رو هم به خوبی پشت سر گذاشت و یک روزه از بیمارستان مرخص شد . و ما تولد 1 سالگی امیرجان را در حالی جشن گرفتیم که امیرجون ما کاملا سالم بود و دیگه هیچ مشکلی نداشت و این تنها آرزوی من و بابا علی بود .
حالا امیرحسین 2 سال و 8 ماهشه و کاملا صحیح و سالمه و دیگه هیچ مشکلی نداره و هیچ فرقی هم با بچه های دیگه نداره و فوق العاده باهوش و فعاله .